Niem.
Thorn, łac. Thorunia, Torunium – miasto na prawach powiatu w
województwie kujawsko-pomorskim. Prawobrzeżna część miasta
leży na Pomorzu, lewobrzeżna część położona jest na Kujawach. Miasto
leży nad Wisłą i Drwęcą. Jest jednym z najstarszych miast
polskich. Od 1992 Toruń jest siedzibą kurii diecezji toruńskiej. W 1997
toruński zespół staromiejski został wpisany na Listę
Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, a od 2004 jest
ogólnopolską siedzibą Ligi Polskich Miast UNESCO. Toruńska
starówka w 2007 r. w plebiscycie Rzeczpospolitej została
uznana za jeden z siedmiu cudów Polski. Toruński Rynek i
Ratusz Staromiejski zajęły 3. miejsce w plebiscycie
czytelników polskiej edycji National Geographic Polska na 30
najpiękniejszych miejsc na świecie.
Początek współczesnemu miastu
dali Krzyżacy w
1230, dla których był on punktem wyjścia do podboju plemion
pruskich i tworzenia państwa krzyżackiego. Pierwszą wzmiankę
historyczną o Toruniu zawiera dokument lokacyjny z 28 grudnia 1233 roku
wystawiony przez Hermana von Salza, mistrza krzyżackiego. W roku 1236,
z powodu częstych powodzi nawiedzających te nisko położone tereny,
przeniesiono miasto w górę rzeki, w miejsce jego obecnego
położenia. Nowe terytorium miasta określa odnowiony przywilej
chełmiński z 1251 roku, wystawiony w miejsce starego, zniszczonego w
pożarze. 13 sierpnia 1264 nadano prawa miejskie drugiej osadzie
–
Nowemu Miastu, od wschodu stykającemu się ze Starym Miastem. W 1454 r.
oba miasta połączono, zachowując jednak dzielące je mury obronne.
Mapa dojazdu: