Chełmno
(łac. Culmen, niem.: Culm, Kulm) – miasto i gmina w
województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim w
dolinie Dolnej Wisły, nad Wisłą i wpadającą do niej Frybą. Łącznie z
Toruniem jest najstarszym miastem tego obszaru i jednocześnie w
północnej Polsce (prawa miejskie – tzw. prawo
chełmińskie, w 1233).
Chełmno już od wczesnego średniowiecza
było grodem leżącym na liczącej co najmniej 2500 lat drodze, łączącej
grody kultury łużyckiej (patrz również: Stara droga w
Chełmży). Grodzisko kultury łużyckiej, znane jako Góra
Świętego Wawrzyńca, zasiedlone potem przez Słowian, oraz cmentarzyska
odkryte w pobliskim Kałdusie potwierdzają jego strategiczne położenie.
Budowy katedry w tym miejscu, potwierdzona odkryciem pozostałości
bazyliki romańskiej z XI w., mówi o nadzwyczajnej wadze
grodu także w okresie wczesnopiastowskim. W XI wieku Piastowie założyli
tu obronny gród wyznaczający prawdopodobnie
północny punkt ówczesnej granicy ich państwa[4].
Miasto, przeniesione później na miejsce dzisiejszej wsi
Starogród, w XI-XII w. pełniło funkcję grodu
kasztelańskiego.
W 1228 Zakon krzyżacki wybrał Chełmno na
stolicę ziemi chełmińskiej, w latach 1230-1250 było ono
głównym miastem zakonu i siedzibą I Komturii), a 1236-1251
siedzibą diecezji chełmińskiej. 28 grudnia 1233 łącznie z Toruniem
otrzymało prawa miejskie (odnowione po pożarze w 1251),
które stały się wzorem dla lokacji około 200 miast
wschodniopomorskich i mazowieckich. W tym czasie miasto nosiło także
przyjętą przez Niemców nazwę Kulm (łac. Culm).
W połowie XIII wieku przeniesione na
obecne miejsce.
Odtąd rozpoczął się największy rozwój miasta,
które
wstąpiło do Hanzy, jednak nie zyskało tak dużego znaczenia jak Toruń.
Od 1466 na mocy II pokoju toruńskiego miasto pozostało w granicach Prus
Królewskich. Od 1473 i ponownie, reaktywowane po upadku, od
1692, działała tutaj Akademia Chełmińska, szkoła średnia,
która
współpracowała z Akademią Krakowską. W XVIII w. Chełmno
podupadło, w 1772 znalazło się w zaborze pruskim. Od 1806 w Księstwie
Warszawskim, 1815 w Prusach (Wlk. Ks. Poznańskie), 1817 w Prusach
Zachodnich.
Moim
okiem:
Opis w budowie...
...
Mapa dojazdu: