Zamek Beckov (Słowacja)

Hrad Beckov

   Zamek wznosi się na 70-metrowej wapiennej skale, na wysokości 245 m n.p.m. Kronika węgierska Gesta Hungarorum z XII wieku wspomina już o nim jako o starej twierdzy, lecz być może chodziło o wcześniejszy obiekt, a badania archeologiczne potwierdzają istnienie osadnictwa w tym miejscu już w kulturze lateńskiej. Dzisiejszy, kamienny obiekt zbudowano prawdopodobnie w XIII wieku. Zamek był jednym z licznych zamków położonych nad Wagiem i strzegącym grodu oraz granic Królestwa Węgier. O jego sile świadczy fakt, że nie został zdobyty przez Mongołów w 1241 roku. Początkowo był w rękach węgierskich monarchów, ale w 1296 roku dostał się w ręce Mateusza Czaka (słow. Matúš Čák III Trenčiansky, węg. Máté Csák), najpotężniejszego z ówczesnych węgierskich arystokratów, przez pewien okres de facto samodzielnego władcy na tych terenach. Czak przebudował zamek na swoją rezydencję, zamek i położone pod nim miasteczko stało się znanym centrum handlu i rzemiosła. Po śmierci Czaka w 1321 zamek ponownie stał się majątkiem królewskim i administrowali nim kasztelanowie. Według niektórych źródeł w 1379 roku zamek i dobra Beckov uzyskała od króla rodzina Bánffy (Bánfi), za swoją wierną służbę. Od 1388 roku zaczyna się najlepszy okres w historii budowli – otrzymał go wówczas Ścibor ze Ściborzyc – przebudował on Beckov w gotyckim stylu, dobudował nowe obiekty bogato zdobione architektonicznymi detalami i malowidłami. W 1414 zamek odziedziczył syn, Ścibor Ściborowic – nie miał on męskiego potomka, więc część jego majątku odziedziczyła córka Katarzyna, jednak bez samego zamku. Wróciła ona w rodzinne strony jako żona Pala Bánffy’ego, któremu podarował go król w 1437 roku. Beckov pozostał w rękach tej rodziny aż do wymarcia rodu; ostatni męski przedstawiciel poległ w 1594 w jednej z bitew z Turkami. Wcześniej, w XVI wieku, zamek został dodatkowo obwarowany i przebudowany w stylu renesansowym, podobnie miasteczko zostało otoczone murami miejskimi i fosą. Dzięki temu odparto atak armii osmańskiej w 1530, a w 1599 obroniono się przed ich sojusznikami – Tatarami, którzy zdołali jedynie spalić samą miejscowość. Był to też ostatni przykład świetności zamku, który w XVII wieku został zaniedbany i opustoszał, a majątek rodziny po 1646 roku, kiedy to zmarł ostatni potomek Bánffyych, podzielono wśród wielu dziedziców. W 1729 w miasteczku wybuchł pożar, który przeniósł się na zamek i zniszczył wnętrza oraz dachy – nieodbudowany, od tego czasu niszczał coraz bardziej, aż zostały z niego tylko ruiny. Jeszcze pod koniec XIX wieku na zamkowych ścianach widoczne były duże fragmenty dekoracji, z powodu których w dawnej kaplicy zamontowano prowizoryczny dach, który jednak z czasem także zniszczał. Dopiero w latach 70. XX wieku ruiny doczekały się zainteresowania specjalistów i władz – w 1970 został uznane za Narodowy Zabytek Kultury (słow. Národná kultúrna pamiatka), a do 1976 roku przeprowadzono rozległe prace archeologiczne oraz konserwacyjne, jednak, w przeciwieństwie do wielu innych zamków słowackich, nie dokonano jego odbudowy, a jedynie zabezpieczono istniejące pozostałości. W latach 90. został udostępniony publiczności do zwiedzania (w okresie kwiecień-listopad). Kolejne prace konserwacyjne wraz z częściową rekonstrukcją ruiny przeszły w latach 2010-2012.

XIII w.	Beckov 180 916 38 Beckov Słowacja	sprawdź na stronie zamku, link po prawo ->	sprawdź na stronie zamku, link po prawo ->

...

Mapa dojazdu: